آیتالله دکتر مفتح که علاوه بر درس حوزوی به اخذ دکترای الهیات و معارف اسلامی "فلسفه" نائل شده بود هم نزد دانشگاهیان و هم نزد حوزویان مطرح و قابل احترام بود؛ بنابر این امام خمینی(ره) روز شهادت ایشان را "روز وحدت حوزه و دانشگاه" نامیدند. شهید آیتالله دکتر محمد مفتح در 28 خرداد 1307 ه.ش در روستای "کلهسر" همدان به دنیا آمد. پدرش شیخ محمود یکی از روحانیون سرشناس محل بود. او محمد را در همان آغاز کودکی نزد آخوند "ملا علی" گذاشت تا مقدمات علوم دینی را فرا گیرد. محمد در آغاز نوجوانی در سال 1322 ه.ش به قم رفت تا تحصیلات دینی خود را تکمیل کند. او در قم از محضر حضرت امام خمینی(ره), علامه طباطبایی و حضرت آیتالله العظمی "سید حسین طباطبایی بروجردی" و همینطور آیتالله "سید محمد رضا گلپایگانی" بهره برد و توانست مدرک حوزوی خود را بگیرد و بعدها هم در حوزه و هم در دبیرستانها به شغل معلمی پرداخت. دکتر مفتح مبارزات سیاسی خود را تقریباً در اواسط دهه 30 علیه حکومت شاه آغاز کرد. او به منبر میرفت و مقالاتی علیه شاه مینوشت و به اکثر شهرهای ایران سفر میکرد تا با سخنرانیهای خود جوانان و مردم را به مساجد جذب کند. این فعالیتها به جایی رسید که حکومت پهلوی او را به زاهدان تبعید کرد و زمانی هم از ورود او به خوزستان جلوگیری کرد. در سال 1334 ه.ش در کنار مرحوم "دکتر بهشتی" دبیرستان دین و دانش را پایهگذاری و در اداره آن با او همکاری کرد؛ همین طور در همین سالها که آیتالله خامنهای هم به آنها اضافه شده بود کانون دانشآموزان و فرهنگیان را در قم تأسیس کردند و در این مراکز به تربیت جوانان پرداختند؛ نتیجه این فعالیتها اخراج او از وزارت آموزش و پرورش در سال 1347 ه.ش بود، اما پس از دوران تبعید، او به تهران برگشت و مسجد الجواد در میدان هفت تیر کنونی را محل فعالیتهای سیاسی خود قرار داد. مأموران شاه در سال 1352 ه.ش این مسجد را بستند و مفتح مجبور شد به مسجد جاوید در تهران نقل مکان کند. پس از سخنرانی آیتالله خامنهای در 3 آذر 1353 ه.ش در مسجد جاوید، ساواک این مسجد را هم بست و آیتالله خامنهای و آیتالله مفتح را به زندان انداخت. در سال 1354 ه.ش آیتالله مفتح پس از آزادی از زندان، امامت مسجد قبا را قبول کرد و در همان سال به مصر سفر کرده و از دو تن از استادان اقتصاد اسلامی دانشگاه الازهر برای افتتاح صندوق قرضالحسنه مسجد قبا دعوت کرد، ولی باز هم ساواک از کار وی جلوگیری کرد. سخنرانی او در نماز عید فطر سال 57 به یاد ماندنی بود و به تظاهرات عظیمی منجر شد که این تظاهرات در حوادث انقلاب از اهمیت و شکوهی به یاد ماندنی برخوردار است. او به فرمان امام(ره) در شورای انقلاب منصوب شد و بعدها سرپرستی ستاد استقبال از ورود امام(ره) به کشور را بر عهده گرفت. او همینطور عضو جامعه مدرسین حوزه قم و دبیر روحانیت مبارز تهران بود گروهک فرقان ابتدا در سوم اردیبهشت ماه 1358 سپهبد "محمد ولی قرنی" رئیس وقت ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران را ترور کردند.