اعمال مخصوص شب بیست و سوم رمضان اول: خواندن سوره عنکبوت و روم که حضرت صادق علیه السلام قسم یاد فرموده که خواننده این دو سوره، در این شب از اهل بهشت است. دوم: خواندن سوره حم دخان سوم :خواندن سوره قدر (هزار مرتبه) از اعمالی است که در شب بیست و سوم ماه رمضان توصیه شده است. چهارم: آنکه تکرار کند در این شب بلکه در تمام اوقات دعای فرج را. پنجم: بخواند: اللّهمّ امْددْ لی فی عمری و أوْسعْ لی فی رزْقی و أصحّ لی جسْمی و بلّغْنی أملی و إنْ کنْت من الْأشْقیاء فامْحنی من الْأشْقیاء و اکْتبْنی من السّعداء فإنّک قلْت فی کتابک الْمنْزل على نبیّک الْمرْسل صلواتک علیْه و آله یمْحو اللّه ما یشاء و یثْبت و عنْده أمّ الْکتاب ششم: بخواند: اللّهمّ اجْعلْ فیما تقْضی و فیما تقدّر من الْأمْر الْمحْتوم و فیما تفْرق من الْأمْر الْحکیم فی لیْلة الْقدْر من الْقضاء الّذی لا یردّ و لا یبدّل أنْ تکْتبنی منْ حجّاج بیْتک الْحرام فی عامی هذا الْمبْرور حجّهمْ الْمشْکور سعْیهمْ الْمغْفور ذنوبهمْ الْمکفّر عنْهمْ سیّئاتهمْ و اجْعلْ فیما تقْضی و تقدّر أنْ تطیل عمْری و توسّع لی فی رزْقی هفتم: بخواند این دعا را که در اقبال است: یا باطنا فی ظهوره و یا ظاهرا فی بطونه و یا باطنا لیْس یخْفى و یا ظاهرا لیْس یرى یا موْصوفا لا یبْلغ بکیْنونته موْصوفٌ و لا حدٌّ محْدودٌ و یا غائبا [غائب‏] غیْر مفْقودٍ و یا شاهدا [شاهد] غیْر مشْهودٍ یطْلب فیصاب و لا یخْلو [لمْ یخْل‏] منْه السّماوات و الْأرْض و ما بیْنهما طرْفة [طرْفة] عیْنٍ لا یدْرک بکیْفٍ [بکیْف‏] و لا یؤیّن بأیْنٍ [بأیْن‏] و لا بحیْثٍ [بحیْث‏] أنْت نور النّور و ربّ الْأرْباب أحطْت بجمیع الْأمور سبْحان منْ لیْس کمثْله شیْ‏ءٌ و هو السّمیع الْبصیر سبْحان منْ هو هکذا و لا هکذا غیْره پس دعا می‌کنی به آنچه بخواهى. هشتم: آنکه غیر از غسل اوّل شب، غسلى نیز در آخر شب کند و بداند که از براى غسل و احیای این شب و زیارت امام حسین علیه السلام و صد رکعت نماز فضیلت بسیار تاکید شده. در تهذیب روایت کرده اند از ابوبصیر که از حضرت صادق علیه السلام که فرمود در شبى که امید مى رود شب قدر باشد، صد رکعت نماز کن. بخوان در هر رکعت قلْ هواللّه احدٌ را ده مرتبه. گفتم فدایت شوم اگر قوّت نداشته باشم ایستاده بجا آورم، چه؟ فرمود: نشسته بجا آور. گفتم اگر قوّت نداشته باشم؟ فرمود: بجا آور به همان حالى که به قفا خفته اى در فراش خود. و از دعائم الاسلام روایت است که حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله در دهه آخر ماه رمضان رخت خواب خود را جمع مى کرد و کمر همت خود را محکم مى بست براى عبادت و در شب بیست و سوم اهل خود را بیدار مى کرد و آنها را که خواب ربوده بود، آب به صورتشان می‌پاشید و حضرت فاطمه صلوات الله علیها نمى گذاشت در این شب احدى از اهلش بخوابد و علاج مى فرمود خواب آنها را به کمى طعام و مهیا مى کرد آنها را براى احیای آن شب از روز. یعنى امر مى فرمود که روز را خواب و استراحت کنند که شب خوابشان نبرد و احیا بدارند و مى‌فرمود محروم کسى است که از خیر امشب محروم بماند. روایت شده که حضرت صادق علیه السلام سخت مریض شده بود، چون شب بیست و سوم ماه رمضان شد موالى خود را امر فرمود که حرکتش دادند، به مسجد بردند و آن شب را در مسجد بود تا به صبح.